چی می شد که روزگار به هیچکسی بد نمی کرد

قلب هیچکسی رو جای شیشه از سنگ نمی کرد

چی می شد که زندگی با همه مهربون می شد

روی زشت زندگی هیچوقت نمایون نمی شد

چی میشد که تو دل هیچکسی جای غم نبود

توی لحظه های شادیمون محبت کم نبود

چی می شد که بی کسی تو زندگی معنا نداشت

غم و غصه ها رو می شد یه جوری کنار گذاشت

چی می شد آرزوهامون به حقیقت می رسید

نقاش دنیا همه صورتا رو شاد می کشید

نوشته شده در یکشنبه 90/6/6ساعت 12:45 صبح توسط غزال| نظرات ( ) |