اینجا دنیای ماست پس....بیاتو..............
این روزها آب و هوای دلم آنقدر بارانیست آنقدر که رخت های دلتنگیم را, فرصتی برای خشک شدن نیست... گاهی دلم میخواد قلبمو از تو سینه دربیارمو احساسی که داره ازش لبریز میشه خالی کنم,گاهی میخوام مغزمو از تو سرم دربیارمو افکار پریشونی که دارن توش سورتمه میرنو با اردنگی بندازم بیرون اما... اما میگن چی....میگن خدا دلای پر احساسو دوست داره. دلم تنگهههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههه
نوشته شده در جمعه 90/4/24ساعت
1:27 صبح توسط غزال| نظرات ( ) |
