وقتی میبینم دو سه خیابان آنورتر 

 

 در خانه های همین شهر شلوغ و مصنوعی
زیر همین آسمان خاک گرفته، هستی

وقتی میبینم صبح که بیدار می شوی

طلوع خورشید را از همان زاویه می بیی که من میبینم

بدنم به لرزه می افتد!

کاش میشد حالا که اینقدر نزدیک هستیم

این لرزه، در آغوش تو آرام می گرفت

 

 

نوشته شده در چهارشنبه 90/5/5ساعت 11:39 عصر توسط غزال| نظرات ( ) |