مدتها بود این دل لعنتی غروبها که میشد بهانه نمیگرفت.. به در دیوار این خانه ی استخوانی نمیکوبید.. زورش به چشمهایم نمیرسید.. اما حالا.. دو سه روزیست دلتنگ میشوم.. دو سه روزیست میخواهم بیدلیل هق هق کنم.. شاید خیلی هم بی دلیل نباشد.. هر معلولی علتی دارد لابد.. آهنگ گوش میدهم و بهانه می آید سروقت چشمهام برای ابری شدن.. من قورت میدهم بغض را.. مقاومت میکنم.. سعی میکنم.. نمیشود.. تسلیم میشوم... بی سر و صدا صورتم غرق بلور میشود و من تماشا نمیکنم

نوشته شده در چهارشنبه 90/5/5ساعت 11:25 عصر توسط غزال| نظرات ( ) |