دل من تـنها بـود ، دل من هرزه نـبـود ... دل من عادت داشـت ،
که بمانـد يک جا به کجا ؟! معـلـوم است ، به در خانه تو ! دل من
عادت داشـت ، که بمانـد آن جا ، پـشـت يک پرده تـوري که تو هر
روز آن را به کناري بزني ... دل من ساکن ديوار و دري ، که تو هر
روز از آن مي گـذري . دل من ساکن دستان تو بود دل من گوشه
يک باغـچه بـود که تو هر روز به آن مي نگري راستي
دل من را ديـدي ...؟